27 de diciembre de 2017

"Con curiosidade, ganas e mimo, non é imposible cultivar unha horta na cidade"

Chámome Beatriz, e recentemente realicei un obradoiro organizado por Ecos do Sur e o Concello da Coruña: o Obradoiro de Macetohorta. A verdade, foi unha experiencia moi divertida e productiva. Souben da actividade a través das redes sociáis. Plantexaban adquirir coñecementos para poder ter un horto na túa fiestra, balcón ou terraza. Interesoume inmediatamente, eu teño terraza no meu piso, e nela xa hai flores e sobre todo prantas aromáticas. É algo que me encanta.

Aínda que son unha persoa que sempre viviu na cidade, gústame moito todo o que teña que ver coa natureza: ver medrar as prantas e como se desenvolven, a explosión de colorido cando van evoluíndo, poder empregar as aromáticas para cociñar... así que me pareceu estupendo poder aprender a coidalas mellor e mesmo a prantar hortalizas.



O entusiasmo e bo saber do profesor, Yago García, contándonos as súas experiencias en primeira persoa sobre o traballo no seu horto ecolóxico e no horto urbán que ten Ecos do Sur, fíxome pensar que con curiosidade, ganas e mimo, non é imposible cultivar algo semellante a unha horta na cidade, adptándoa ao teu espazo dispoñible, así que penso poñerme manos á obra na miña terraza!!

Que se organicen este tipo de obradoiros, e máis de xeito gratuito, paréceme un  luxo e unha forma de conectar á xente da cidade con temas que quizáis teñamos máis olvidados. Como cultivar de forma ecolóxica e sostible, saber as vantaxes de consumir productos ecolóxicos e de proximidade, en definitiva, descobrer o preoceso de cremento de moitos alimentos que consumimos a cotío, e mellor aínda ser partícipe de todo isto. Estarei atenta a outras iniciativas semellantes que nos queirades propoñer!

Beatriz, asistente ao obradoiro de Maceto Hortas realizado por Ecos do Sur dentro do proxecto Agracultura.
É unha iniciativa financiada pola Concellaría de Medio Ambiente 
do Concello da Coruña, a través do programa de Cultura Ambiental.

26 de diciembre de 2017

"Me ha llamado la atención la cantidad de ONGs que hay en España"

Os presentamos a Ignacio Torres, una de las personas que han participado en el proyecto Voluntariado Ecodigital, de nuestra delegación en Madrid. Gracias a Ignacio, mucha gente ha tenido la oportunidad de superar la brecha digital y de aprender a usar las nuevas tecnologías para mejorar sus oportunidades laborales. ¿Quién mejor que él mismo para contaros su experiencia? Os dejamos aquí su testimonio:

"En agosto de 2016 llegué a Madrid para vivir aquí un año, porque mi esposa se había matriculado en un máster en la Universidad Complutense. Apenas nos establecimos, me llamó mucho la atención la cantidad de ONGs que hay y lo bien documentado que está todo.

De hecho, encontré a Ecos do Sur a través de un portal en línea que listaba todas las ONGs de Madrid y otras partes de España. En ese mismo portal aparecía un aviso solicitando un voluntario como profesor de informática en Ecos do Sur. Como yo estudié informática en la universidad, de inmediato me hizo 'click'. Creí que era una muy buena oportunidad de aportar con un granito de arena.




En el tiempo que he estado como voluntario he conducido cursos de informática básica. También tuve la oportunidad de dirigir talleres de LinkedIn y portales de empleo, para que las personas que buscan trabajo conozcan canales alternativos en los que poder mostrar su experiencia. 

Yo nunca había hecho voluntariado antes, y me motivó el fuerte foco social que tiene la entidad, y que  lo lleve constantemente a la práctica. Keka, la responsable de Ecos do Sur en Madrid, tiene muy buenas ideas. La cantidad de gente que asiste a las actividades lo confirma: siempre se inscriben muchas personas. La experiencia me ha gustado mucho, es enriquecedor poder ayudar y no cuesta nada.

Lo que más me ha gustado es poder ayudar a la gente en aspectos que uno cree que son básicos, que todo el mundo maneja, pero que lamentablemente no es la realidad para todos, y está en nuestras manos cambiar esa situación. Independientemente de la presión tanto económica como laboral en la que uno se sumerge día a día, somos todos personas, y el trato debe tener una base de respeto y apoyo. Creo que esa es la lección me llevé de mi año en Madrid, en donde siempre hay un minuto ara ir por unas cañas y tapas a conversar de la vida".

¡Muchas gracias, Ignacio, por tu compromiso y buen hacer!

21 de septiembre de 2017

¿Qué di o informe da Fiscalía sobre os delitos de odio?

Dende o proxecto CibeRespect traballamos nos últimos días na revisión da Memoria da Fiscalía Xeral do Estado, recentemente publicada. O documento recolle diversas conclusións en materia de criminalidade informática e, en concreto, sobre os delitos de odio que cada vez máis a cotío dendesenvólvense a través das TIC (Tecnoloxías da Información e a Comunicación). A continuación resumimos os puntos máis destacables

O concepto de delito de odio inclúe agresións e tamén discursos que inciten ao odio. Deste modo, a Comisión Europea contra o Racismo e a Intolerancia (ECRI) indica que a incitación ao odio fai referencia a «…todas as formas de expresión que propagan, incitan, promoven ou xustifican o odio racial, a xenofobia, o antisemitismo e outras formas de odio baseadas na intolerancia, entre outras, a intolerancia expresada polo nacionalismo agresivo e o etnocentrismo, a discriminación e a hostilidade contra as minorías, los inmigrantes e as persoas de orixe inmigrante».

A Memoria da Fiscalía destaca que a utilización das TIC para a realización destes actos dá lugar tanto á organización de grupos de ideoloxía intolerante e violenta como á sinxela difusión inmediata da súa ideoloxía de odio, a cal soe gozar dunha inxusta impunidade debido á dificultade da investigación nesta materia. O documento incide na perigosidade destes actos e na necesidade de seguir investigando e intervindo para acadar respostas efectivas.

Por outra banda, diferentes partidos políticos a nivel internacional están empregando discursos de odio, un asunto de gravidade debido á posición de poder dos interlocutores e á facilidade de expansión de dito discurso. É crucial que a clase política renuncie aos discursos que poidan incitar a intolerancia, xa que estes poden ter fondos efectos na poboación, e  complicar a convivencia, as sociedades pluralistas e a democracia en si mesma.

Deste xeito, no informe exponse como a criminalidade informática experimentou un incremento do 32,68% do ano 2015 ao 2016, presentando un total de 1648 acusacións. Entre elas, os delitos de estafa representan a porcentaxe máis elevada, cun 45,5%. O segundo tipo de delito máis común é o de odio, o 26% do total. Pero o máis destacable é que aumentou un 82% de 2015 a 2016. Neste caso, é importante sinalar que as motivacións máis frecuentes dos delitos de odio son de corte racista e xenófobo, seguido da orientación e identidade sexual e orientación política.



Un aspecto a ter en conta é que a pesar de que nos atopamos cun aumento perigoso de delitos e discursos de odio racistas e xenófobos, pódese observar a través do Instituto Nacional de Estatística (INE) que a poboación inmigrante en España está en descenso, reducíndose en 35455 persoas no 2016, tal e como se expón na seguinte táboa:


2015
2016
Total
46.449.565
46.438.422
Españois
41.995.211
42.019.525
Extranxeiros
4.454.353
4.418.898

Fonte: Instituto Nacional de Estatística

O Informe da Plataforma Cidadá contra a Islamofobia de 2016, explica que a islamofobia é considerada unha das prácticas máis extendidas de incitación do odio na actualidade en España, existindo un aumento do 106,12% de praxis islamófobas de 2015 a 2016. Esta, ao igual que o resto de discursos de odio, presenta unha maior extensión tanto en Internet como nas Redes Sociais.

A Memoria da Fiscalía clasifica os delitos de odio en doce categorías diferentes, entre as cales as máis comúns son: os delitos con agravante, a provocación de odio/violencia/discriminación e a difusión de información inxuriosa.

Non obstante, o relevante incremento das denuncias dos delitos de odio, aínda que pareza imposible trae consigo algún aspecto positivo, xa que indica que existe certa mellora na detección de casos de incitación do odio e no perfeccionamento dos procesos de veracidade das denuncias e da identificación das persoas autoras. Desta forma, apréciase que parte do aumento das denuncias non veu dado directamente polo incremento dos actos delitivos, senón do esforzo por identificar e intervir nas presentes situacións. Outro aspecto qué inflúe positivamente é o traballo desenvolvido polo terceiro sector e as relacións creadas entre este e as institucións públicas para ofrecer respostas efectivas a esta realidade.

Asemade, as relacións entre as diversas seccións da Fiscalía tamén son imprescindibles para tratar estas situacións, xa que, tal e como se mostra na Memoria, un gran número dos delitos de discriminación e contra a igualdade son cometidos por menores de idade, polo que é precisa unha directa colaboración ca sección de Menores. Outra relación crucial é coas Oficinas de Asistencia ás Vítimas, tanto para derivar ás vítimas de delitos de odio ás mesmas como por tratarse doutra fonte de coñecemento necesario.

En canto á formación para combater os actos de incitación ao odio, o documento expón que, é necesario potenciala, especialmente para Xuíces, Fiscais, Avogados, Administracións públicas, Forzas e Corpos de Seguridade, Asociacións de Vítimas, entre outros, xa que non é suficiente a actual.

Por último, mencionar que o TEDH  (Tribunal Europeo de Dereitos Humanos) aboga pola necesidade das sociedades democráticas de intervir sancionando e desenvolvendo formas preventivas de aquelas expresións que inciten o odio. Non se trataría do castigo da expresión dunha idea en si, senón de que ditas expresións infrinxen dereitos tan esenciais como a dignidade humana e a non discriminación, recollidos na Constitución Española. Con todo isto, e debido á perigosidade destas inxustizas, é totalmente pertinente a priorización da loita contra o discurso racista e xenófobo por parte das autoridades.

Inés Mosquera Costa, alumna en prácticas do Máster de Políticas Sociais e Intervención Socio Comunitaria da UdC

23 de agosto de 2017

Islamofobia, el odio que invade las Redes Sociales


Desde hace unos meses tenemos en marcha un Observatorio exhaustivo en prensa y redes sociales basado en identificar y analizar discursos de odio racistas expuestos en comentarios en numerosas noticias sobre inmigración. Es parte del proyecto CibeRespect, que desarrolla Ecos do Sur en colaboración con el Institut de Drets Humans de Catalunya, SOS Racisme y United Explanations y gracias al apoyo financiero de la Obra Social La Caixa.

Con los datos que estamos extrayendo del Observatorio, estamos comprobando la relevancia de dichos discursos de odio en la red tanto a nivel cuantitativo como cualitativo. Estos se encuentran acompañados de escasos comentarios alternativos, los cuales en ocasiones presentan poca fundamentación; al igual que de comentarios neutros, que suelen sobrepasar el número de los discursos tolerantes, pero debido a su tipología no ayudan a combatir los presentes discursos de odio.

Durante todo este proceso, estamos presenciando el fenómeno de la islamofobia en su máximo exponente, y vemos como muchas personas tratan de justificarla y legitimarla, de forma peligrosamente automática,  a través de las noticias relacionadas, principalmente, con delincuencia, violencia, terrorismo y machismo, asociadas a la comunidad musulmana y/o a los/as refugiados/as en general.

Los recientes atentados en Cataluña están situando a la comunidad musulmana como centro del foco de atención en la prensa y en sus respectivas redes sociales. En este momento, detectamos cómo los discursos islamófobos se incrementan notablemente, haciéndose más agresivos, buscando justificación principalmente en el terrorismo, pero también parece una buena oportunidad para recordar las otras muchas “razones” falsas, por las que parece ser “tan necesario” difamar y lanzar odio y violencia hacia dicho colectivo.

De esta forma, los comentarios racistas que se producen en este mismo momento en los foros y redes sociales de los principales medios de comunicación siguen las líneas argumentales de terrorismo/violencia/”religión de odio”, abuso de los recursos sociales, invasión y no integración, principalmente. Asimismo, se percibe cómo el grado de ofensividad de los mismos aumenta peligrosamente, llegando a plantear la necesidad de elaborar un nuevo término que refleje la exagerada violencia mostrada en diversas narrativas, en las cuales el discurso de odio parece no visibilizar la gran gravedad de la problemática. Entre dichos comentarios, se encuentran muchos que muestran un tono como el siguiente:



No obstante, cabe destacar cómo la respuesta de los discursos alternativos a tal masificación de violencia e intolerancia está mostrando una contundencia, fundamentación y cantidad de comentarios superior a los analizados antes de los atentados. Sin embargo, dichos discursos no suelen contraargumentar directamente los comentarios de odio, sino que se difunden en posts independientes. Además, se aprecia que estos comentarios se apoyan en materiales con contenido tolerante e informativo elaborados previamente por diversas entidades y perfiles de las redes sociales; quedando en un segundo plano los comentarios neutros.

Inés Mosquera, alumna en Prácticas del Máster de Políticas Sociales e Intervención Comunitaria (Facultad de Sociología de la USC)

5 de abril de 2017

Los escritores debaten sobre racismo

Nos alegra comprobar que en la ciudad en la que se fundó esta ONG, A Coruña, se habla y se debate sobre problemáticas sociales que parecen estar en triste auge, como es la exclusión o la discriminación, Y más si estos debates cuajan en sectores y entornos diversos. 

Es el caso del diálogo en torno al racismo que organizó recientemente la Unión Nacional de Escritores (UNE), a la que pertenece el voluntario y antiguo presidente de Ecos do Sur, Kiko Cabanillas. 

El encuentro se celebró en torno a tres ponencias de tres autores. Kiko Cabanillas se centró en la educación y la cultura como armas para luchar contra el racismo. "Ver al otro como inferior o simplemente menoscabar sus derechos, lo que comúnmente se denomina racismo, no es sino un atentado contra la ética que debe regir el mundo", destacó.

A continuación, el escritor Jacobo González Outes abrió su intervención exponiendo que "son los prejuicios y los estereotipos los que conducen a la discriminación", para a continuación desgranar los que considera como factores motivacionales: "asignamos a los grupos que pertenecemos un mayor valor y se lo quitamos a los grupos de los que no formamos parte. Aprendemos la discriminación. Desarrollamos personalidades autoritarias. Y creemos que un grupo tiene características negativas".

Finalmente, la narradora y autora teatral Ana Julia Martínez Fariñas destacó que "el teatro puede y debe convertirse en una lección de vida. Y por lo tanto debemos vincular el teatro con la solidaridad entre los pueblos. Confraternizarlos y que se den la mano en una muestra de comprensión y humanidad. Debemos concienciar y sensibilizar a la gente ya que es nuestro deber como escritores llegar a los demás con este eslogan: Igualdad y Cultura".

9 de marzo de 2017

Los/as escolares de Dodro conocen la realidad de los/as refugiados/as

Nunca nos cansaremos de hablar de nuestros amigos Leticia Santaballa y Ahmad Matar, y de la importante labor de sensibilización que están realizando en Galicia. Hace pocos días, estuvieron en el CEIP Eusebio Lorenzo Baleirón, en Dodro, hablando con los/as alumnos/as sobre la realidad de las personas refugiadas.

                                       


La charla “El viaje a Europa” se desarrolló con un grupo de 30 jóvenes de entre 10 y 16 años, a quienes impresionó especialmente el testimonio de Ahmad, protagonista de una experiencia que le llevó desde la guerra en Siria hasta la búsqueda de asilo en A Coruña. describió la realidad actual de su país, como un “collage” de grupos armados luchando entre ellos en una nación dividida en siete países. "No hay electricidad, y por lo tanto, ni luz ni Internet. No hay colegios. No se pueden sacar fotos... Es decir, no es una vida fácil". 



Por eso, Ahmad inició hace meses un peligroso periplo, que le llevó hasta Turquía tras pasar por otros países. Desde allí, emprendió el paso a Europa. “¿Cuánto cuesta una vida?”, preguntó al público, respondiendo acto seguido que la suya costó 1.000 euros: el precio de una plaza en el bote que le llevaría a Grecia. “Mi patera era un lujo, porque sólo había 30 personas y el mar estaba en calma. Normalmente llevan hasta 70 personas. De todos modos, nos trataron como a los animales”. 

Al llegar a Grecia, entró en el campo de refugiados de Idomeni. "Tenía capacidad para 1.500 personas, y llegamos a ser 15.000. Todo estaba empapado de agua: la ropa y las mantas. Había que hacer cola para todo: preguntas, comida, médico, sopa, duchas... Además las fronteras estaban cerradas”, destacó Ahmad, que recuerda cómo para cocinar tenían que quemar plásticos, con lo tóxicos que son. En este contexto, decidió trabajar como voluntario: repartiendo zapatos o comida, limpiando la cabaña del té, formando grupos de información...

Para los/as jóvenes, fue una extraordinaria oportunidad de tomar contacto con una realidad que conocían tan sólo a través del televisor. Por supuesto, no la desaprovecharon y participaron con mucho interés en el turno de preguntas.

22 de febrero de 2017

Ecos do Sur for English speakers

We are Ecos do Sur, the NGO that works with immigrant people, victims of gender violence, refugees, unenployed people, among other collectives. Our central address is Aaiun Street, 2 (hall), post code 15010 A Coruña. 
 

We run the following lines:

-Employment, entrepreneurship and training.
-Access to Rights.
-Participation and social activatión.
-Cooperation.
We have been working in A Coruña for twenty-five years, and nowadays we are also in Madrid and Lugo. We receive economic support from institutions like Xunta (Galician Government) and Social Affairs Ministery, but also from private organisations.

 

We are writting this article for  foreign people who can't speak Spanish yet. We invite you to take part in any of our programs. Welcome to Ecos do Sur!!

23 de enero de 2017

“Debemos potenciar la capacidad que tiene el rural gallego de generar empleo”

Francisco Hurtado, miembro de la Junta Directiva de Ecos do Sur, es una de las personas que ha impulsado la creación de Ad-Ecos, nuestra empresa social. Sobre una idea originaria de la que fuera nuestra compañera, Mila Oreiro, se ha desarrollado una estructura que hoy desarrolla acciones de consultoría, centradas en el empleo verde y en el emprendimiento social. En esta entrevista, Francisco nos desgrana algunas de las claves de esta iniciativa.




-¿Cuál es la razón de ser de Ad-Ecos?

-Ad-Ecos nació en el año 2012, y ahora cumplimos cinco de ejercicio con la idea de fomentar proyectos de emprendimiento social con los colectivos con los que trabaja Ecos do Sur. Otro de los fines es captar fondos privados que permitan sustentar parte de las actividades de acción social de la ONG. Es decir, pretendemos desarrollar iniciativas de emprendimiento que puedan generar recursos económicos y que reviertan en los proyectos de la entidad.


-¿Qué actividades ha desarrollado este año Ad-Ecos?

-Este año sobre todo han sido acciones formativas, muy vinculadas con el empleo y con la economía verde, y también consultoría relacionada con el empleo. Estamos promocionando los proyectos de emprendimiento social de cara a dinamizar ámbitos como el rural, para generar nuevas oportunidades de empleo. Y que de esas oportunidades de empleo se puedan beneficiar colectivos en riesgo de exclusión con los que trabaja Ecos do Sur.


-¿Es también un paso hacia la financiación privada?

-Toda actividad económica de Ad-Ecos repercute directa o indirectamente en la mejora de la sostenibilidad de la ONG, que en estos momentos se financia sobre todo a través de subvenciones públicas. Hay una diversificación de financiación aunque el 50 por ciento proviene de la Xunta. 2016 ha sido el primer año que Ad-Ecos ha obtenido beneficios como empresa. Evidentemente, los primeros años hay más gastos que ingresos y más inversión. Y esperamos que los próximos años se siga en esa senda, fortaleciendo la empresa.


-¿Qué impacto está teniendo Ad-Ecos en la opinión pública? 

-Por el momento estamos dando mucha difusión, porque llevamos a cabo actividades piloto. Estamos trabajando más en la sombra para hacer que nazcan proyectos y que se vayan desarrollando. Uno de los objetivos es dar a conocer estos proyectos, pero esperando el momento adecuado.


-Cuáles son los próximos retos de la empresa?

-Uno muy importante es el de seguir trabajando y desarrollando iniciativas de emprendimiento social en el ámbito del empleo verde, en las que puedan participar colectivos como inmigrantes, personas en paro de larga duración... Proyectos que al final se puedan traducir en nuevos puestos de trabajo para esas personas. Hay otra línea que iniciamos en 2016, que es el ámbito formativo o de consultoría con entidades del tercer sector, para mejorar la capacitación de las personas que trabajan en él: formación en el ámbito de proyectos sociales, en intervención social, etc. Queremos desarrollar entidades sociales más sostenibles en el futuro.

10 de enero de 2017

George, el ingeniero de la calle

George, originario de Nigeria es uno de los cientos de africanos que sobreviven en Galicia en situación administrativa irregular. Esto quiere decir que aunque quiera trabajar, no puede hacerlo legalmente, además de no tener acceso a otros derechos que desde Ecos do Sur consideramos Universales: los tenemos por el mero hecho de ser humanos. 

George ingeniero, pero esta situación le ha llevado a mendigar. Le dedica el tiempo de un trabajo a tiempo parcial, seis horas diarias a la intemperie, en las que sueña con conseguir regularizar su situación, trabajar y traer a su familia. Mientras sus sueños no se cumplen, trata de mejorar sus oportunidades asistiendo a las clases de español que imparte Ecos do Sur. Hoy, os contamos su historia.

-¿Qué formación y estudios tienes?
-Soy Ingeniero Internacional Técnico de Relaciones de Diplomacía. Llevo dos años en España y no he encontrado ningún trabajo, porque no tengo  papeles.
-¿Cómo consigues sobrevivir en esa situación?
-Pido dinero en la calle para pagar la habitación en la que vivo y para comer. En la calle Barcelona y en Los Rosales.
 -¿Cuánto dinero consigues?
-Consigo unos diez euros al día, en seis horas.
-¿Cómo es el trato que recibes de la gente a la que pides?  
-Muchos me dicen que debería trabajar y que pedir es muy fácil. Dicen que soy demasiado joven para rendirme y no luchar por un trabajo.
-A nosotros no nos parece que sea fácil... ¿Qué contacto tienes con Ecos do Sur?
-Sobre todo las clases de español. También me ayudan legalmente para dejar de estar en situación irregular. No hay trabajo si no hay papeles.
-¿Qué planes de futuro tienes en España?.
-Espero conseguir mis papeles pronto y poder traer a mi familia.